سوره واقعه(فضیلت های سوره ی واقعه)

این سوره مبارکه در شهر مکه نازل شده است و شامل 96 آیه می باشد.

الْوَاقِعَة

﴿ بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ ﴾

إِذَا وَقَعَتِ الْوَاقِعَةُ ﴿1﴾ لَيْسَ لِوَقْعَتِهَا كَاذِبَةٌ ﴿2﴾ خَافِضَةٌ رَّافِعَةٌ ﴿3﴾ إِذَا رُجَّتِ الْأَرْضُ رَجًّا ﴿4﴾ وَبُسَّتِ الْجِبَالُ بَسًّا ﴿5﴾ فَكَانَتْ هَبَاء مُّنبَثًّا ﴿6﴾ وَكُنتُمْ أَزْوَاجًا ثَلَاثَةً ﴿7﴾ فَأَصْحَابُ الْمَيْمَنَةِ مَا أَصْحَابُ الْمَيْمَنَةِ ﴿8﴾ وَأَصْحَابُ الْمَشْأَمَةِ مَا أَصْحَابُ الْمَشْأَمَةِ ﴿9﴾ وَالسَّابِقُونَ السَّابِقُونَ ﴿10﴾ أُوْلَئِكَ الْمُقَرَّبُونَ ﴿11﴾ فِي جَنَّاتِ النَّعِيمِ ﴿12﴾ ثُلَّةٌ مِّنَ الْأَوَّلِينَ ﴿13﴾ وَقَلِيلٌ مِّنَ الْآخِرِينَ ﴿14﴾ عَلَى سُرُرٍ مَّوْضُونَةٍ ﴿15﴾ مُتَّكِئِينَ عَلَيْهَا مُتَقَابِلِينَ ﴿16﴾ يَطُوفُ عَلَيْهِمْ وِلْدَانٌ مُّخَلَّدُونَ ﴿17﴾ بِأَكْوَابٍ وَأَبَارِيقَ وَكَأْسٍ مِّن مَّعِينٍ ﴿18﴾ لَا يُصَدَّعُونَ عَنْهَا وَلَا يُنزِفُونَ ﴿19﴾ وَفَاكِهَةٍ مِّمَّا يَتَخَيَّرُونَ ﴿20﴾ وَلَحْمِ طَيْرٍ مِّمَّا يَشْتَهُونَ ﴿21﴾ وَحُورٌ عِينٌ ﴿22﴾ كَأَمْثَالِ اللُّؤْلُؤِ الْمَكْنُونِ ﴿23﴾ جَزَاء بِمَا كَانُوا يَعْمَلُونَ ﴿24﴾ لَا يَسْمَعُونَ فِيهَا لَغْوًا وَلَا تَأْثِيمًا ﴿25﴾ إِلَّا قِيلًا سَلَامًا سَلَامًا ﴿26﴾ وَأَصْحَابُ الْيَمِينِ مَا أَصْحَابُ الْيَمِينِ ﴿27﴾ فِي سِدْرٍ مَّخْضُودٍ ﴿28﴾ وَطَلْحٍ مَّنضُودٍ ﴿29﴾ وَظِلٍّ مَّمْدُودٍ ﴿30﴾ وَمَاء مَّسْكُوبٍ ﴿31﴾ وَفَاكِهَةٍ كَثِيرَةٍ ﴿32﴾ لَّا مَقْطُوعَةٍ وَلَا مَمْنُوعَةٍ ﴿33﴾ وَفُرُشٍ مَّرْفُوعَةٍ ﴿34﴾ إِنَّا أَنشَأْنَاهُنَّ إِنشَاء ﴿35﴾ فَجَعَلْنَاهُنَّ أَبْكَارًا ﴿36﴾ عُرُبًا أَتْرَابًا ﴿37﴾ لِّأَصْحَابِ الْيَمِينِ ﴿38﴾ ثُلَّةٌ مِّنَ الْأَوَّلِينَ ﴿39﴾ وَثُلَّةٌ مِّنَ الْآخِرِينَ ﴿40﴾ وَأَصْحَابُ الشِّمَالِ مَا أَصْحَابُ الشِّمَالِ ﴿41﴾ فِي سَمُومٍ وَحَمِيمٍ ﴿42﴾ وَظِلٍّ مِّن يَحْمُومٍ ﴿43﴾ لَّا بَارِدٍ وَلَا كَرِيمٍ ﴿44﴾ إِنَّهُمْ كَانُوا قَبْلَ ذَلِكَ مُتْرَفِينَ ﴿45﴾ وَكَانُوا يُصِرُّونَ عَلَى الْحِنثِ الْعَظِيمِ ﴿46﴾ وَكَانُوا يَقُولُونَ أَئِذَا مِتْنَا وَكُنَّا تُرَابًا وَعِظَامًا أَئِنَّا لَمَبْعُوثُونَ ﴿47﴾ أَوَ آبَاؤُنَا الْأَوَّلُونَ ﴿48﴾ قُلْ إِنَّ الْأَوَّلِينَ وَالْآخِرِينَ ﴿49﴾ لَمَجْمُوعُونَ إِلَى مِيقَاتِ يَوْمٍ مَّعْلُومٍ ﴿50﴾ ثُمَّ إِنَّكُمْ أَيُّهَا الضَّالُّونَ الْمُكَذِّبُونَ ﴿51﴾ لَآكِلُونَ مِن شَجَرٍ مِّن زَقُّومٍ ﴿52﴾ فَمَالِؤُونَ مِنْهَا الْبُطُونَ ﴿53﴾ فَشَارِبُونَ عَلَيْهِ مِنَ الْحَمِيمِ ﴿54﴾ فَشَارِبُونَ شُرْبَ الْهِيمِ ﴿55﴾ هَذَا نُزُلُهُمْ يَوْمَ الدِّينِ ﴿56﴾ نَحْنُ خَلَقْنَاكُمْ فَلَوْلَا تُصَدِّقُونَ ﴿57﴾ أَفَرَأَيْتُم مَّا تُمْنُونَ ﴿58﴾ أَأَنتُمْ تَخْلُقُونَهُ أَمْ نَحْنُ الْخَالِقُونَ ﴿59﴾ نَحْنُ قَدَّرْنَا بَيْنَكُمُ الْمَوْتَ وَمَا نَحْنُ بِمَسْبُوقِينَ ﴿60﴾ عَلَى أَن نُّبَدِّلَ أَمْثَالَكُمْ وَنُنشِئَكُمْ فِي مَا لَا تَعْلَمُونَ ﴿61﴾ وَلَقَدْ عَلِمْتُمُ النَّشْأَةَ الْأُولَى فَلَوْلَا تَذكَّرُونَ ﴿62﴾ أَفَرَأَيْتُم مَّا تَحْرُثُونَ ﴿63﴾ أَأَنتُمْ تَزْرَعُونَهُ أَمْ نَحْنُ الزَّارِعُونَ ﴿64﴾ لَوْ نَشَاء لَجَعَلْنَاهُ حُطَامًا فَظَلَلْتُمْ تَفَكَّهُونَ ﴿65﴾ إِنَّا لَمُغْرَمُونَ ﴿66﴾ بَلْ نَحْنُ مَحْرُومُونَ ﴿67﴾ أَفَرَأَيْتُمُ الْمَاء الَّذِي تَشْرَبُونَ ﴿68﴾ أَأَنتُمْ أَنزَلْتُمُوهُ مِنَ الْمُزْنِ أَمْ نَحْنُ الْمُنزِلُونَ ﴿69﴾ لَوْ نَشَاء جَعَلْنَاهُ أُجَاجًا فَلَوْلَا تَشْكُرُونَ ﴿70﴾ أَفَرَأَيْتُمُ النَّارَ الَّتِي تُورُونَ ﴿71﴾ أَأَنتُمْ أَنشَأْتُمْ شَجَرَتَهَا أَمْ نَحْنُ الْمُنشِؤُونَ ﴿72﴾ نَحْنُ جَعَلْنَاهَا تَذْكِرَةً وَمَتَاعًا لِّلْمُقْوِينَ ﴿73﴾ فَسَبِّحْ بِاسْمِ رَبِّكَ الْعَظِيمِ ﴿74﴾ فَلَا أُقْسِمُ بِمَوَاقِعِ النُّجُومِ ﴿75﴾ وَإِنَّهُ لَقَسَمٌ لَّوْ تَعْلَمُونَ عَظِيمٌ ﴿76﴾ إِنَّهُ لَقُرْآنٌ كَرِيمٌ ﴿77﴾ فِي كِتَابٍ مَّكْنُونٍ ﴿78﴾ لَّا يَمَسُّهُ إِلَّا الْمُطَهَّرُونَ ﴿79﴾ تَنزِيلٌ مِّن رَّبِّ الْعَالَمِينَ ﴿80﴾ أَفَبِهَذَا الْحَدِيثِ أَنتُم مُّدْهِنُونَ ﴿81﴾ وَتَجْعَلُونَ رِزْقَكُمْ أَنَّكُمْ تُكَذِّبُونَ ﴿82﴾ فَلَوْلَا إِذَا بَلَغَتِ الْحُلْقُومَ ﴿83﴾ وَأَنتُمْ حِينَئِذٍ تَنظُرُونَ ﴿84﴾ وَنَحْنُ أَقْرَبُ إِلَيْهِ مِنكُمْ وَلَكِن لَّا تُبْصِرُونَ ﴿85﴾ فَلَوْلَا إِن كُنتُمْ غَيْرَ مَدِينِينَ ﴿86﴾ تَرْجِعُونَهَا إِن كُنتُمْ صَادِقِينَ ﴿87﴾ فَأَمَّا إِن كَانَ مِنَ الْمُقَرَّبِينَ ﴿88﴾ فَرَوْحٌ وَرَيْحَانٌ وَجَنَّةُ نَعِيمٍ ﴿89﴾ وَأَمَّا إِن كَانَ مِنَ أَصْحَابِ الْيَمِينِ ﴿90﴾ فَسَلَامٌ لَّكَ مِنْ أَصْحَابِ الْيَمِينِ ﴿91﴾ وَأَمَّا إِن كَانَ مِنَ الْمُكَذِّبِينَ الضَّالِّينَ ﴿92﴾ فَنُزُلٌ مِّنْ حَمِيمٍ ﴿93﴾ وَتَصْلِيَةُ جَحِيمٍ ﴿94﴾ إِنَّ هَذَا لَهُوَ حَقُّ الْيَقِينِ ﴿95﴾ فَسَبِّحْ بِاسْمِ رَبِّكَ الْعَظِيمِ ﴿96﴾

فضیلت سوره واقعه

در باره تلاوت اين سوره روايات زيادى در منابع اسلامى ذكر شده است، از جمله در حديثى از رسول خدا مى‏خوانيم:"

«من قرأ سورة الواقعه كتب ليس من الغافلين‏»

" كسى كه سوره واقعه را بخواند نوشته مى‏شود كه اين فرد از غافلان نيست" .

چرا كه آيات سوره آن قدر تكان‏دهنده و بيدار كننده است كه جايى براى غفلت انسان باقى نمى‏گذارد.

به همين دليل در حديث ديگرى از پيامبر( ص) مى‏خوانيم: وقتى از آن حضرت سؤال كردند: چرا با اين سرعت آثار پيرى در چهره مبارك شما ظاهر شده است؟ در پاسخ فرمود:

شيبتنى هود، و الواقعه، و المرسلات، و عم يتساءلون:

" سوره‏هاى هود و واقعه و مرسلات و عم مرا پير كرد"!

 (چرا كه‏ در اين سوره‏ها اخبار تكان‏دهنده‏اى از قيامت و رستاخيز و حوادث هولناك و مجازات مجرمان آمده، همچنين داستانهاى تكان‏دهنده‏اى از سرگذشت اقوام پيشين و بلاهايى كه بر آنها نازل شد).

عثمان بن عفان به عنوان عیادت بر عبدالله بن مسعود وارد شد_در همان بیماریی كه با آن از دنیا رفت_ پرسید :از چه ناراحتی؟گفت:از گناهانم.پرسید:چه میل داری؟گفت:رحمت پروردگارم!گفت:اگر موافق باشی طبیب برای تو بیاورم؟گفت:طبیب بیمارم كرده!گفت :اگر مایل باشی دستور دهم تا عطای تو را از بیت المال بیاورند.گفت:آن روز كه نیازمند بودم به من ندادی و امروز كه بی نیازم به من می دهی!گفت:مانعی ندارد برای دخترانت باشد.گفت:آنها هم نیاز ندارند زیرا من سفارش كرده ام سوره واقعه را بخوانند.

و به همين دليل در روايت ديگرى سوره واقعه سوره" غنى" ناميده شده است .

امام صادق(ع) به نقل از رسول خدا(ص) فرمود:اگر كسی سوره واقعه را هر شب بخواند هرگز فقیر نخواهد شد.

"اگر فردی پیش از خواب سوره واقعه را بخواند خدا را ملاقات نماید درحالی كه صورتش مثل ماه باشد و هرگز در دنیا سختی و فقر نخواهد دید و از دوستداران حضرت علی(ع) باشد"

در حديث ديگرى از امام صادق ع مى‏خوانيم:

من قرأ فى كل ليلة جمعة الواقعة احبه اللَّه، و حببه الى الناس اجمعين، و لم ير فى الدنيا بؤسا ابدا، و لا فقرا و لا فاقة و لا آفة من آفات الدنيا، و كان من رفقاء امير المؤمنين ع:

" هر كس سوره واقعه را در هر شب جمعه بخواند خداوند او را دوست دارد و نزد همه مردم محبوب مى‏كند، و هرگز در دنيا ناراحتى نمى‏بيند، و فقر و فاقه و آفتى از آفات دنيا دامنگيرش نمى‏شود، و از دوستان امير مؤمنان على ع خواهد بود" .

روشن است كه تنها نمى‏توان با لقلقه زبان اينهمه بركات را در اختيار گرفت، بلكه بايد به دنبال تلاوت فكر و انديشه، و به دنبال آن حركت و عمل باشد.

منبع :تفسیر نمونه 

 خواص سوره واقعه

امام صادق (ع) : هرکس در دنیا هر شب سوره واقعه را تلاوت نماید هیچ گاه تهیدست وفقیر نشود و بعد از مرگ از رفقای جناب امیرالمومنین (ع) شود.عین الحیوة صفحه 476 ( شرح : در این قسمتی از خواص تلاوت سوره واقعه  از زبان عالم ربانی حضرت آیت اللهشهید دستغیب از کتاب سرای دیگر(تفسیر سوره واقعه را می آوریم) ، سوره واقعه ، چاره غفلت - سوره مبارکه واقعه ، دارای خواص ظاهری و معنوی است. چنانچه هر کدام از سوره های قرآن دارای چنین خاصیتی هستند.یعنی علاوه بر جهت فضیلتقرآن و توجه به خداوند صاحب قرآن که برای همه سوره ها است ، هر کدام آثار ویژه بهخود دارند. در تفسیر مجمع البیان روایت شده ((کسی که سوره مبارکه (( واقعه))را مکرر بخواند ، از غافلین نوشته نمی گردد ، بلکه نوشته میشود از اهل غفلت نیست  ،مجمع البیان جلد 5 صفحه 212)) بدیهی است کسی که سوره ای را که از اول تا آخرش راجع به اوضاع قیامت است ، راجع بهمرگ و بهشت و جهنم ، است مکرر بخواند ، دلش بیدار میشود.مگر مرده باشد دلی که بیدارنشود وگرنه از بیماری غفلت نجات میابد. نورافشانی و دوستی خداوند - از خواص خواندناین سوره مبارکه ، این است که هرکس شبهای جمعه این سوره را بخواند ، در قیامت ،چهره اش مانند ماه در شبهای بدر(شب چهارده) می درخشد.و همچنین هرکس هر شب پیش از خواب سوره واقعه را بخواند ، خدا او را دوستمیدارد. البته محبت خدا سبب میشود که خلق هم او را دوست بدارند البته هر صاحبدلی نههر حیوان دوپائی ، مومن همیشه دشمنش زیادتر از دوستش میباشد.صاحبدل ، مومن را دوستمیدارد ، چون جای محبت قلب است . در حالی که بیشتر مردمان ، قلب زنده ندارند ،دلشان مرده است ، حد ادراکی برای آنها نمانده است ، باید مومن باشد تا مومن را دوستبدارد. نزدیک شدن به مولا علی(ع) در اثر رهایی از غفلت - از جمله خواص قرائت مداوم این سوره شریفه ، این است که ، پساز مرگ ، از رفقای مولا امیرالمومنین علی بن ابیطالب(ع) است.و  این بالاترین خاصیت قرائت این سوره است که کارش به جائی برسد که رفیق علی(ع) شود.ممکن است برای بعضی موجب استبعاد شود یعنی برایش درک مطلب مشکل باشد بپذیرد ،بواسطه خواندن مکرر این سوره ، به چنین مقامی(یعنی همنشینی با امیرالمومنین (ع) ) برسد.اگر نتیجه قرائت آن را که در اول عرض کردم توجه کنید ، این استبعاد بر طرفمیشود.گفتم : عمده نتیجه آن که از خود روایت فهمیده میشود ، برطرف شدن بیماری غفلتاست.در این نکته دقت کنید : اگر غفلت از بین رفت ، دیگر گناهی از شخص سر نمی زند وهمیشه اقبال به آخرت دارد ، در همین دنیا پاک میشود ، به قسمی که از هنگام مرگ ،قابلیت مصاحبت و همنشینی با علی(ع) را داراست. بنابراین ، سعی کنیم بر این سوره شریفه ، مداومت داشته باشیم به شرطی کهبا تدبر در معانیش آنرا بخوانیم تا(ام الامراض ) ((مادر مرض ها )) که غفلت از خداست ، از ما کم شود یا از بین برود.